Ongezien Amsterdam

Op de Jacob Catskade 11 is het rolluik onder het bord met  "Igreja de Na. Sra. de Fátima" omhoog getrokken. "Dan zijn ze er, gewoon aanbellen", roept de besnorde monteur van Garage Chaoui ons toe. We drukken op de bel en gluren door een spleet naar binnen. Een lange gang met links een garderobe annex bar. In geen maanden gebruikt. Het blijft muisstil. Onze nieuwsgierigheid wordt deels gestild door de monteur. Hij opent zijn achterdeur naar zijn overwoekerde achtertuin. Het overdadige zonlicht filtert door de groene bladeren. "Zijn jullie een beetje lenig?", vraagt hij ons.

We lopen de Admiraal de Ruijterweg af naar het dorpje Sloterdijk. Daar ligt, ingeklemd tussen snelweg en kantoorgebouwen, een eilandje van echt oude huizen. De kleine Petruskerk ligt er middenin. Het is veruit de oudste kerk op onze tocht. De kerk uit 1479, verloor honderd jaar later, bij de Alteratie Van Amsterdam, het voorvoegsel Sint uit zijn naam en was bijna 400 jaar protestants. Nu kun je er alleen nog maar trouwen, kerkdiensten worden hier niet meer gehouden. Rond het kerkje liggen graven, de meeste behoorlijk oud.

Amsterdam heeft veel kerken. Die staan leeg, horen we u denken.  Of ze zijn gesloopt dan wel verbouwd tot appartementen. Toch zijn er veel meer kerkgebouwen waar nog gebeden wordt, dan een verstokte atheïst wil geloven. We gaan op bedevaart  van Fatima naar Lourdes en komen langs 27 gebedshuizen in Amsterdamse wijken Westerpark, Bos en Lommer en Slotermeer. Wat een diversiteit in geloofsbeleving en bouwstijlen. Een aanrader voor slow walking op de zondagochtend of de vrijdagmiddag.

Om wat verder weg te kijken moet je in Amsterdam niet op pleinen zijn, maar op een van haar 1500 bruggen gaan staan. Wandelmagazine liep langs het Amstelkanaal van Amstel naar Olympisch Stadion waar de prachtige baksteenbruggen van de Amsterdamse School architect Piet Kramer en beeldhouwer Hildo Krop zich aaneenschakelen.