Nijvere bevers, burlende edelherten en indrukwekkende zeearenden, het stikt er van in de Oderdelta. Het landschap met weiden, rietvelden en moerasbossen oogt als Holland uit de plaatjesboeken van Jac. P. Thijsse. Hoe krijgen die Polen dat voor elkaar?
Verschenen in Wandelmagazine 18-4
In het Finse nationaal park Patvinsuo gaan we op zoek naar ongerepte natuur. Het beeldmerk van het park is de bruine beer. Dat schept verwachtingen.
Verschenen in Wandelmagazine 2018-3 Meer foto's
Vier parels uit de geschiedenis van de Waalse kolenbekkens zijn prachtig gerestaureerd en in juni van dit jaar op de Werelderfgoedlijst geplaatst. Het Sentier des Terrils, een langeafstandspad van de Borinage naar Luik, verbindt ze met elkaar. De wandelaar komt ook langs plekken waar het ruige verleden van de Waalse industrie niet is gerestaureerd, maar aan zijn lot wordt overgelaten. Mooi, maar stugge schoonheid is het wel.
Het Sentier des Terrils is een lange afstandspad door de voormalige kolenbekkens van België. De GR 412 voert je langs imposante restanten van de industriële revolutie, maar ook door troosteloze lintbebouwing. Steeds weer, als de grauwheid en rommel je in die straten naar de strot grijpt, is er de verademing van het vergezicht boven op een terril. Gelukkig is de Borinage, de mijnstreek rond Mons, bezaaid met deze mijnsteenbergen.
Langs de Maas tussen Maastricht en Luik is heel wat gegraven. Welke sporen zijn er nog te vinden van de winning van vuursteen, mergel, steenkool en ijzer? We wandelen in twee dagen van de oudste stad van Nederland naar de Vurige Stede.