Dit fotopunt van www.nlinbeeld.org ligt op een dijkje in het Horsterpark. In het noorden zien we de trein van Arnhem naar Winterswijk voorbij schieten tussen twintig jaar oude bomen. Ook in de andere windrichtingen zien we jong bos afgewisseld met groen gras. In het zuiden en oosten ligt een fikse plas omzoomd met rietkragen. Op deze woensdagmiddag zijn er heel wat mensen: honden worden uitgelaten, kinderen spelen onder toezicht van hun moeders en het paviljoen aan de plas zit behoorlijk vol. In het paviljoen serveert René heel behoedzaam koffie met appeltaart. Hij is hier niet de enige persoon met afstand tot de afstand tot de arbeidsmarkt in het park. Zijn lotgenoten knippen het gras en snoeien de bomen. Buiten zetten stellingbouwers rap de kraampjes voor de kerstmarkt “Dickens in de Liemers” in elkaar.
Het Horsterpark is een Gelders neefje van de grote “Randstadgroenstructuur”. Het park is begin deze eeuw aangelegd als zogenoemd STUIT-bos. Die afkorting staat voor STedelijke UITloop. Het bos was ook letterlijk bedoeld om iets stuiten, namelijk de oprukkende bebouwing van de twee overloopgemeenten van Arnhem, Westervoort en Duiven. De inzet van bosaanleg om ongebreidelde verstedelijking tegen te gaan en meer recreatievoorzieningen voor de stedeling te zorgen, stamt al uit begin jaren zeventig van de vorige eeuw. Toen zijn in de Randstad de eerste grote groengebieden aangelegd zoals Spaarnwoude tussen Haarlem en de hoofdstad. Later wilden overheden voor 2018 een Randstadgroenstructuur van maar liefst 15 000 hectare nieuw bos- en recreatiegebied aanleggen. Deze omvangrijke verbouwing van het landschap in de Randstad heeft maar deels plaatsgevonden. Halverwege bleek het geld op. Ook veranderden de opvattingen over wat de recreant wil. Grootschalige bosaanleg werd losgelaten en meer ingezet op de aanleg van paden om het bestaande landschap toegankelijker te maken voor de stedeling. Met de vele gebruiksfuncties, een uitgekiend padennetwerk en de afwisseling van bos, water en open landschap is het Horsterbos de resultaat van die nieuwe inzichten.
“Hoe staat jouw creatie er nu bij?”, vraag ik Willem Hoeffnagel, destijds de hoofd-ontwerper van het 54 hectare grote gebied. “In tegenstelling tot de groot gegroeide eiken en populieren doen de essen het niet goed. Kijk hier heeft de essentaksterfte fikse happen uit mijn bos genomen.” Gelukkig staan de lommerrijke wilgenallee en het boomleerpad er wel prachtig bij. Echt trots is Willem op het speelbos langs de plas. Dat heeft hij samen met een groep jongens uit het aanpalende Candea College ontworpen. Het trekvlot vaart op en neer. We gaan op zoek naar de wilgwammen, cirkels van wilgentenen die op enkele meters boven de grond zijn samengebonden. We vinden ze terug, maar de wigwam lijkt nu met hun punt diep in de grond geperst. “Best wel geinig”, lacht Willem. Minder te spreken is hij over de toren die door vandalen in de fik is gestoken. “Maar sinds de beheerder in het park woont is dit soort gedonder voorbij.”
Wandelen
Klompenpad door het Horsterpark vanaf station Duiven (14 km)
Achtergrondinformatie
Artikel uit 2003 over het Horsterpark uit vaktijdschrift Blauwe Kamer