Wij zijn geboren in de polder. De ene in de Haarlemmermeer, de ander op Zuid-Beveland. Of het genetisch bepaald is, weten we niet maar we wandelen graag waar het vlak is en de horizon wijd. Dat doen we in Nederland, maar ook elders onder het motto Hollandschap Export. Hier vind je onze Nederlandse polderwandelingen bij elkaar.
Op zoek naar strakke bollenvelden onder hoge windturbines langs de kaarsrechte polderwegen van Flevoland, vindt Hans Farjon troost in een zee van geel koolzaad.
Verschenen in Wandelmagazine 2022-1
Als onze dijken de Dutch Mountains zijn, dan is de Knardijk haar majestueuze kam. Wat een fabelachtig uitzicht heb je op het land vijf meter beneden je. De akkers zijn kaal, de boerderijen verscholen in bomeneilandjes. Dansende witte wieken van de windturbines, strak in het gelid. Daar worden wij poldergekken warm van.
Als de doorsnee Nederlander zijn zin zou krijgen, zouden de polders vol met bomen en bos gepoot moeten worden. Dat is althans de indruk die je krijgt als je de onderzoeksresultaten naar de beleving en waardering van het Nederlandse landschap naast elkaar legt. Deze polderjongens gruwen er van. Kijk en huiver.
In de stad hangt rokjesdag in de lucht. Je kunt op zo'n eerste aangename lentedag ook kiezen voor de molens van Flevoland. De Knardijk loopt hoog door de polder op de scheiding tussen Oostelijk en Zuidelijk Flevoland van Harderwijk naar Lelystad over de Knardijk. De ideale tribune in het grootste theater van de IJsselmeerpolders. Weidse vergezichten, huppellende lammetjes en kwetterende leeuweriken naast imposante windmolens en hightech boeren.
Waar moet je heen in een land zonder woeste bergen en donkere wouden? Het Oldambt levert het antwoord. In die uithoek van Oost-Groningen vind je eindeloos land en brede horizonten. De weersvoorspelling klinkt onheilspellend: hagel, sneeuw, onweer en felle wind. Weer dat past bij een grimmig stukje Nederland waar de strijd tussen landarbeiders en herenboeren soms fel oplaaide.
Even ten noorden van de stad Groningen liggen de sporen van het eeuwenoude verleden van het voormalige eiland Middag nog harmonieus bij elkaar. We wandelen langs oude getijdengeulen en rivieren, wierden, dijken, boerenhoeven en kerkjes. Niet voor niets werd dit eiland aangewezen als één van de twintig nationale landschappen. Een verzameling om goed te bewaren. Met wandelroute rondwandeling over het eiland Middag vanuit Ezinge.
De bovenstaande luchtfoto uit 2005 laat oude verkavelingssporen goed zien. Zo zijn er lange witte banen te zien waar ooit dijken lagen. Boven Midwolda zien we in de rechthoekige percelen ook oude slotenpatronen van de strokenverkaveling. Deze kaartenserie van 1850 tot 1985 onder aan de pagina laat zien dat de verkaveling van de Dollardpolders rond het kerkhof van Oud-Midwolda ingrijpend is veranderd. Oudekerk of het Ol-Kerke is de plek waar het voormalige dorp Oud-Midwolda lag. In de 13de eeuw toen het water van de Dollard het dorp dreigde te overstromen, trokken de bewoners weg naar het een kilometer zuidelijkere Midwolda mar lieten de graven op oude kerkhof achter.
Deze kaartsequentie van 1650 naar 1996 laat zien dat het wegenpatroon in de karakteristieke vierkanten ongeschonden de eeuwen heeft doorstaan en zelfs ruimte biedt voor verstedelijking met verstand. De groei van Midden-Beemster voegt zich naar de rechte lijnen van sloten en wegen. Op dit moment is het dorp vrijwel rechthoekig. Ook de aanleg van snelweg en provinciale weg zijn met gevoel voor verhouding door de de polder getrokken. Ze volgen de hoofdtochten.
