De Nassaukerk op de Wittenkade is een fraaie #Amsterdamseschool pareltje uit 1926 van de architect Krijgsman. Fraai zijn de wybertjespatronen van baksteen en koperen toren. Dat de kerk van binnen voor een gereformeerde kerk behoorlijk rijkelijk is versierd met ornamenten, schijnt de katholieke achtergrond van de architect te verraden. Aanvankelijk kerkte hier de Gereformeerden. De dominee had bovendien de schippers onder zijn hoede. Nu zit er een gemengde kerkgemeenschap die midden in de buurt wil staan. Naast de wekelijkse dienst, die nu alleen via een live steam te volgen is, is het de thuisbasis van vrijwilligersorganisatie Kerk en Buurt. In het souterrain drijven zij een levendige kringloopwinkel en coördineren ze de inzet van burenhulp. Verder organiseren zij onder meer een inloop voor daklozen in de naastgelegen Schakel en de verstrekking van goedkope maaltijden in eethuis Filah.
Langs de Fatimakerk lopen we over de Jacob Catskade naar de hoek van de Eerste Kostverlorenkade en de Fagelstraat. De onderste verdieping is veel hoger dan de andere. In 1905 werd dit gebouwd als een gebedsruimte voor het Apostolisch Genootschap gebouwd. Nu komen de Jehovah Getuigen er samen op donderdagen en zaterdagen. Een echte wereldgodienst; er zijn bijeenkomsten in het Portugees, Nederlands en Chinees. Ook hier komen we vaak langs en missen al reuring die hier zeker moet zijn in het oude normaal. Nu is het er stil. Niemand die ons meer kan vertellen.
Voor de deur van de Koninkrijkszaal passeert mijn Marrokaanse bakker Muzemauw op weg naar huis voor een welverdiend middagdutje. "We zijn op weg naar jouw moskee", zeggen we. "Die wordt nu verbouwd omdat hij dicht is voor de Corona. Wordt heel mooi, buurman", lacht hij vriendelijk. We spreken af om samen de moskee te bezoeken als hij weer open mag.
De Sonat Moskee aan Frederik Hendrikstraat maakt sinds 1983 gebruik van de Hersteld Evangelische Elimkapel uit 1911. Na verzoening van de Herstelden met Evangelisch Lutherse kerk in 1952 kwam het gebouw leeg te staan. De Sonat is de tweede moskee van Amsterdam, de oudste staat aan de Weesperzijde. Net als andere moskeen waar we langs lopen, worden bespied door verschillende bewakingscamera's aan de gevel. Geen overbodige luxe. Voordeeltje voor ons is dat hier de deur opengaat. We groeten op afstand. Drie mannen zijn druk om een tussendeur te vervangen. De Corona heeft een ware verbouwwoede opgewekt, niet alleen thuis, maar ook in horeca en deze moskee.
Op het pleintje aan het begin van de Van Hallstraat zit mijn andere bakker Fahrid in het zonnetje te chatten. "Weet je dat hier vroeger een grote kerk stond?", vragen we hem. We laten een foto de Nederlands Hervormde Prinsessekerk zien die op deze plek tot 1983 stond. Afgebroken en vervangen door nieuwbouw met appartementen en gezondheidscentrum. "Hee Achmed, weet je wel dat Louis van Dijk vroeger boven jouw bakkerij woonde?", breekt een vitale buurtbewoner in ons gesprek. Hij is ruim zeventig jaar geleden geboren en bleef zijn hele leven de buurt trouw. De bekende pianist, net een paar weken geleden overleden, was de zoon van de koster van de Prinsessekerk. Hij leerde als zevenjarig orgel spelen op het fraaie Steinmeyer-orgel van de kerk. Meer over de van Dijks en de Prinsessekerk. En het bijzondere verhaal hoe het orgel uiteindelijk in Luxemburg belandde.
De kerk werd op 4 april 1918 ingewijd in aanwezigheid van het koninklijk paar en prinses Juliana. De koningin had er mee ingestemd dat het godshuis Prinsessekerk werd gedoopt. Het schijnt een enerverend bezoek te zijn geweest. Aan het einde van de Grote Oorlog leed het volk in de hoofdstad honger. Dus riep het volk om brood toen de koets passeerde. Volgens sommigen is zelfs geprobeerd om het rijtuig om te kieperen. Hals over kop ontkwam de koninklijke familie.
