Amsterdam heeft zijn Stelling, Antwerpen zijn Vesting. Waar rond Amsterdam water een hoofdrol speelde in het verdedigingsplan, is dit rond Antwerpen veel minder het geval. De oudste omwalling van Antwerpen stamt uit de Spaanse tijd. Na de Belgische zelfstandigheid werd deze ontoereikend geacht om de dreiging vanuit Nederland te weerstaan. De Belgische onafhankelijkheid van 1830 werd gegarandeerd door de grote mogendheden. Om die de tijd te geven het kleine Belgische leger te hulp te schieten, werd de Vesting Antwerpen in de 19de eeuw ingrijpend gerenoveerd door kapitein Brialmont. In nog geen vijftig jaar werden drie verdedigingslijnen aangelegd. Op de plaats van de huidige rondweg wierp hij een nieuwe Vesting op, die de oude Spaanse omwalling verving. Op enkele kilometers van de Vesting legde Brialmont een Veiligheidsomwalling waarmee hij een zone wilde creëren waarin het Belgische leger zich kon terugtrekken ingeval van oorlog. Deze zone was zo breed dat de gangbare kanonnen de Vestiging niet konden raken. Op de oostelijke oever bestond de Veiligheidsomwalling uit Forten 1 tot en met 8, op de westoever onder meer uit de Defensieve dijk. In het begin van de 20ste eeuw bleek een nieuwe ring forten noodzakelijk om de bewapeningswedloop bij te benen. Die Weerstandslinie kwam nog verder van de stad te liggen.