Zonnepark Heerhugowaard

Punt 118-522 van NLinbeeld.org ligt in de waard van Heer Hugo aan de noordkant van de groeikern met dezelfde naam. In zuidelijke en oostelijke richting zien we kale akkers, een enkele boerenhoeve en een bomenlaan. Het agrarische landschap dat in de kleine vierhonderd jaar na de drooglegging in 1630 nauwelijks is veranderd. In het westen en oosten is het andere koek. Daar zien we de installaties en hekken van een zonnepark en een blauwe doos op een bedrijventerrein. Een camera op een witte paal houdt ons in de gaten.

Eind 2018 is zonnepark de Vaandel in gebruik genomen. Op 10 hectare staan 34 000 panelen die 2250 huishoudens van stroom kunnen voorzien. Vanaf 2016 schieten ze overal in Nederland als paddenstoelen uit de grond. Op dit ogenblik zijn er ongeveer 100 zonneparken in bedrijf. Bovendien zijn er concrete plannen voor een verviervoudiging. De subsidieregeling voor duurzame energieproductie doet zijn werk snel. Inmiddels pleiten verschillende adviesorganen van de overheid voor een stop van zonnepanelen op landbouwgrond. Er is immers nog ruimte genoeg op onze daken.

De Vaandel is spiksplinternieuw en, vreemd genoeg, tijdelijk. Over vijftien jaar, als de subsidieovereenkomst afloopt, verdwijnen ze waarschijnlijk weer. In 2015 benaderde Ecorus Heerhugowaard met de vraag of ze geen braakliggende terreinen hadden waar ze voorlopig niks mee zouden doen. Nou die waren er wel. Net na de bankencrisis was de spade de grond ingegaan voor een nieuw bedrijventerrein, de Vaandel. De verkoop liep voor geen meter. Slechts drie bedrijfshallen zijn tot nu toe verschenen. De blauwe doos in het westen huisvest een bedrijf dat techniek voor lopende banden levert. Als snel kwamen de partijen tot een vergelijk.

Ik loop even langs de buren om te horen wat ze van het park vinden. De eigenaresse van een fraaie Amsterdamse School villa aan de Middenweg vindt het een goed initiatief als zou het beheer van het park wel natuurvriendelijker kunnen. Onder de zee van panelen groeit nauwelijks iets. “Kunnen ze de panelen niet iets verder uit elkaar kunnen zetten”, vraagt ze zich af. “Dan kunnen schapen er grazen. Dat levert meer op dan dat bijenhotelletje dat ze er hebben neer gezet.” Haar buurman is blij dat er nu geen ganzen meer zitten. Hij vindt het wel zonde van de goede landbouwgrond. “Op de heerlijke lichte zavelgrond kun je van alles telen. De kwaliteit van de grond onder de panelen wordt er zelfs slechter van.” Daarom heeft hij zijn grond ook niet verhuurd toen Ecorus hem benaderde. Wel heeft hij zelf zonnepanelen op zijn schuren gelegd. Ruim vierhonderd liggen er te schitteren, 36 keer zoveel als ik er thuis heb. Levert de verkoop van zoveel stroom nog wat op vraag ik. “Ik verkoop niks, ik gebruik alle 120 000 KWh helemaal zelf,“ lacht hij. “Het is net voldoende om ‘s zomers mijn geoogste slakroppen af te koelen voordat ze naar de veiling gaan.”

 
Compensatienatuur: bijenhotel op zonnepark           Onder de panelen is het maar een dooie boel