Sinds kort kun je veel aantrekkelijker wandelen door de polders en grienden van de Biesbosch. Niet dezelfde weg heen en weer terug, maar fijn met de kapitein van de Fluisterboot naar de Deeneplaat en in je eigen tempo teruglopen. WM genoot van het uitbundige wilgengroen, de spindotter en bloeiende dijken.
Verschenen in Wandelmagazine 19-2
“We glippen toch door de Petrussloot”, glundert Gerrit, de kapitein van fluisterboot Whisper. Wat een verassing, want onze bestemming, de Deeneplaat, ligt recht voor ons. Dit is echt om. “Vijftig jaar geleden lag ik als zeeverkenner tien dagen met boot en tent aan deze smalle sloot”, had ik hem verteld. Vandaar. Toen zakte het water nog twee keer per dag twee meter weg en de veranderde sloot in een modderravijn met een ietsepietsig stroompje op de bodem. Het jaar daarop sloot de Haringvlietdam en verdween het getij. Het veranderde de Biesbosch radicaal.
Met het getij verdwenen heel wat beroepen: biezensnijders, rietmaaiers en griendwerkers. Bijna geen mattenbies meer te zien in de Biesbosch, wel heel veel riet en wilgen. Gerrit was rijswerker. Van wilgentakken uit de grienden vlocht hij matten die voor versteviging van dijk werden gebruikt. “Ik doe het nog graag een paar keer per jaar met mijn maten bij de Zwarte Keet op de Deeneplaat”, vertelt hij vol vuur.
Spindotter
Daar legt hij aan, veel te snel naar mijn zin. Gerrit weet zoveel te vertellen. Ik wip aan land, alleen. Snel ga ik op in het overweldigende groen van de wilgen. Merels fluiten; verderop vliegt een visarend. Het grootste deel van de wilgengrienden op de Deenplaat wordt niet meer afgezet. Dus je ziet wilgen in allerlei vormen en maten. Alleen rond de zwart geteerde griendwerkerskeet is nog een veldje met geknotte wilgenstobben te zien.
Over een brede dijk, wit van de madelieven en gespikkeld van de grauwe gans, loop ik langs de Polder Hoge Hof, waar alleen nog maar Jersey koeien en bevers aan natuurbeheer doen. Dan volgt de Catherinapolder, waar nog geboerd wordt. “Strikt verboden toegang voor onbevoegden” bijt een bord mij volledig overbodig toe. Ik voel geen enkele aandrang om het saaie stuk weiland in te lopen en sla links af de grienden van de Jantjesplaat in. Een lekker slingerend pad voert langs knalgele bossen spindotter, die hier langs de Merwede nog verassend goed gedijen. De spindotter is een forsere variant van de dotterbloem die in getij gedijt.
Ruimte voor de rivier
De tweede helft van de tocht terug naar het Biesbosch Museum loopt door een nieuw landschap. Om het water van de Waal ook in de toekomst buiten de deur te kunnen houden, zijn hier dijken doorgestoken en nieuwe rivierarmen gegraven. Ruimte voor de rivier noemen de waterstaatsingenieurs dat. Naast veel meer water en bruggen heeft dat prachtige dooie bomen op geleverd. Daar een prachtig bosje met kaarsrechte populieren, allemaal dood; verderop midden in een plas een rijtje wilgenstaken die zwart spiegelen in het blinkende water. Beeldschoon.
Vlak voor dat ik het museum bereik, werp ik nog een blik door een gigantische kijker van betonijzer. “Uitkijk op het landschap” heeft de beeldend kunstenaar Urs Pfannemüller zijn land art gedoopt; een ander bijproduct van Ruimte voor de Rivier. Toch raakt het me niet wat ik door Urs’ kijker zie. Alles wat deze tocht zo bijzonder maakt ontbreekt: oude wilgen, dode bomen en gele spindotters. En de verhalen van Gerrit natuurlijk. Snel loop ik naar de aanlegsteiger. Jammer genoeg is de Whisper buitengaats.
Wandelwijzer
Dagelijks fluistertochten van af het Biesboschmuseumeiland Hilweg 2 Werkendam. Afzetten op de Deeneplaat voor wandeling van 7 tot 15 km terug naar museum is twee keer per week mogelijk, meestal op donderdag en zondag. Voor reserveringen en vaaragenda: 0183-504009 of