We lopen het bedrijventerrein tussen Staatsliedenbuurt en Landlust over. Geen kerken zou je verwachten. Dat klopt maar er zijn wel drie bedrijfshallen in gebruik als gebedsruimte. Goedkope vierkante meters en voldoende parkeerruimte. Dat laatste is belangrijk want de moderne kerkgenootschappen zijn geen buurtkerken. Ze trekken gelovigen uit de wijde omtrek. De Yan Chuen Church aan de van Slingenlandstraat is een thuishaven voor Chinezen. Hier is de Bijbel een bron van inspiratie zo blijkt uit de rij blauwe boeken in de halen met "Bijbel" op de rug. En God komt hier ook zelf op bezoek. Dat zegt althans een glaszetter op het aanpalende kantoor van Akuut Glashandel die we vragen wat er er bij de buren gebeurt. "Ga maar kijken naar het enorme gat in de zijmuur, daar is God naar binnengevlogen", lacht hij vrolijk. We gaan kijken naar het enorme oranje dekzeil aan de zijgevel. Mijn visboer, Alicante, weet beter. Daar hebben een tijd zweverige types in een bus gebivakeerd. Ze zijn toen ze in hoger sferen verkeerde even de verkeerde kant opgereden.
Aan de andere kant van begraafplaats Vredenhof, waar een deel van de afgeknalde Amsterdamse penoze begraven ligt, vinden we op de Den Brielstraat twee Braziliaanse kerkgenootschappen. Naast de deur van de Pentecostal Deus É Amor hangt een briefje: "aub aanbellen". Een bel ontbreekt. Tussen de lammelen zien we een zaaltje vol de standaard horecastoelen. Op internet zien we videos van in Portugees zingen mannen en vrouwen. Verderop in de straat is de Amsterdamse vestiging van de Assembleia de Deus. Ze delen een bedrijfshal met Kesbeke Zuur.
In de bebouwing van Landlust komen we een echter kerk met torenspits tegen, de Boomkerk uit 1911. En nog wel van de moederkerk. Een echt complez: kerk, pastorie, school en waarschijnlijk vroeger ook nog een klooster. Het is oudste kerk op onze tocht waar nog steeds door hetzelfde geloof wordt beleden. Carlito, mijn Filipijnse schoonmaker, kwam hier regelmatig toen de Filipijnse gemeenschap in Amsterdam hier nog bijeenkwam. "Er staan enorme beelden van Josepf en Maria tegen de muur", weet hij zich nog goed te herinneren. Voor de ingang fietst een gesluierde vrouw met moderne bakfiets voorbij als wij de engelen boven de deur staan te bewonderen. "Mooi hé", roept ze ons toe. "Jullie moeten ook binnen kijken. Is ook mooi. Je kunt er aan de andere kant in." Dat blijkt nu niet mogelijk.
